Er woedde afgelopen week een stormpje in dit altijd zo gezellige landje aan de Noordzee: Prinsjesdag en de nasleep. Ik heb zelden zo’n onduidelijke, schots-en-scheef stukje politiek vertoon gezien als afgelopen week. Duurzamer wordt ons landje er niet van, en de vooruitzichten zijn sombertjes: financiĆ«le steunmaatregelen voor verduurzaming worden versoberd. Door zwabberbeleid (zoals: verkiezingsprogramma: salderen blijft, regeringsprogramma: weg met salderen, en meer van dat soort 180-graden gedoe) is effectief een anti-verduurzaming atmosfeertje ontstaan, zo van “waarom zou je het allemaal doen?. In dat atmosfeertje moet een mens vrolijk blijven en vertrouwen hebben in de toekomst. Gelukkig is dat niet zo moeilijk. Zonnepanelen die er al liggen gaan vrolijk door met produceren, zwabberbeleid of geen zwabberbeleid. Afgelopen week zag ik een persoonlijk weekrecord opbrengst zonnepanelen voorbij komen, en zolang we kunnen salderen is dat alvast binnen. En anders consumeren we zelf die supergroene zelfopgewekte stroom wel. Lijntje naar de buren, elektrisch boilertje, diepvrieskistje, elektrische scooter en dat soort dingen. Dikke pret!