Rond half elf vanochtend belde de netbeheerder aan. Een ploeg van drie man stond gereed om mijn woning het 3-fasentijdperk in te stuwen: sleuvengraver, aansluitman-buiten en aansluitman-binnen. Drie musketiers van de energietransitie! Dat viel weer eens niet mee in mijn vooroorlogse woning. Er was een nieuwe kabel nodig naar de straat. Dan waren er dikke muren, weggewerkte oude hoofdkabel van de SEF (Stedelijke Elektriciteits Fabrieken (Leiden)), verzakte stoepjes en veel puin en wortels in de voortuin. Zweetdruppeltjes en woorden die we hier niet gaan herhalen, bellen met de zaak, gepieker, overleg. Intussen stond onze koelkast te draaien op een lijntje naar de buren.
Na drie uur zwoegen gingen de lampjes weer aan, nu op een 3x25A aansluiting met gloednieuwe 10 mm kwadraat aders naar de straat. En een nieuwe slimme meter met P1 poort. As Liander het doet dan doet ze het goed! Vanaf nu kunnen we ons concentreren op de komst van de full-electric lucht/water warmtepomp en het van-het-gas-af gaan. De elektrische infrastructuur is vanaf nu up to date.
Het plaatje is een tussenopname bij de eindmontage. Het pijltje wijst naar de drie nieuwe hoofdstopautomaten.
Opmerking: in zijn geheel betekent energietransitie bloed, zweet en tranen, regelen, eindeloos bellen en mailen, stof, werkmensen in huis, geboor en gehak, veel herrie. En het kost bakken geld. Laat je niet foppen.