Zonnestroompanelen in Nederland

duurzaamheid achter de meter

Openluchtmuseumbewoners worden boos (1)

Mijn eigen gemeente (Leiden) is kennelijk niet de enige gemeente waar bewoners bijzonder boos zijn over het gemeentelijke beleid dat hele stukken van de stad tot openluchtmusseum heeft verklaard. In Hilversum is 35% van de gemeente beschermd stadsgezicht. Buurtbewoners in de Siriusstraat aldaar zijn heel erg verontwaardigd dat ze vanwege roestige welstandsregels geen zonnepanelen mogen plaatsen. Er was een item aan gewijd in EenVandaag van vanavond. Ik voelde vrijwel volledige overeenkomst met de situatie in Leiden: een arrogante, gezichtsloze gemeente die aanvragen voor vergunningen gewoon botweg afwijst of die bizarre eisen stelt waar de honden geen brood van lusten. Hulp van de gemeente, of constructief advies van de gemeente, ho maar. Nul op rekest. Voorbeeld in Leiden: het is godsonmogelijk om te zien of je dak vergunningsvrij is of niet. Zelfs de verantwoordelijke wethouder kan/weet het niet. Daarom is men genoodzaakt voor elk zonnepaneel, waar dan ook, vergunning aanvragen. Ander voorbeeld: Haarlem. Er zijn daat zo ongelooflijk veel welstandsregels voor zonnepanelen dat er geen touw meer aan vast is te knopen. Het zou elke gemeente met beschermd stadsgezicht sieren om een ambtenaar aan te stellen om mensen te helpen zonnepanelen op hun dak te krijgen in plaats van een bot algoritme “Nee” te laten verkopen. Het voorbeeld waar het wel goed kan gaan: de gemeente Kampen. Daar is overleg tussen gemeente en aanvrager, en dat helpt.

zie: NH Nieuws “bewoners zijn klaar met strenge regels – onze straat is blijkbaar te mooi voor zonnepanelen”