Zonnestroompanelen in Nederland

duurzaamheid achter de meter

Ingedut?

In de jaren’30 wijk waarin ik woon wordt – mede veroorzaakt door het ongelooflijk conservatieve, zeg gerust truttige, gedrag van de gemeente Leiden met betrekking tot het beschermde stadsgezicht, sowieso weinig gedaan aan verduurzaming. Dat ligt overigens niet aan de wijkambassadeur van GaGoed, het ronkende vergroeningsinitiatief van de gemeente. Dat arme mens werkt zich te pletter. Ik verwachtte eerlijk gezegd dat de energiecrisis een hausse aan activiteit zou veroorzaken op het gebied van woningisolatie (geloof me, er is gigantisch veel te verbeteren in jaren ’30 woningen), tot het plaatsen van zonnepanelen en warmtepompen toe. Maar zie verwachting is nog niet uitgekomen. Illustratief: tussen 1 januari en  vandaag zijn er zegge en schrijven 14 aanvragen bij de gemeente ingediend door woningeigenaren in mijn buurt voor een omgevingsvergunning om zonnepanelen te mogen plaatsen. In 7’gevallen’  is vergunning verleend, de rest zit in de pijplijn of is afgewezen. Vorig jaar werden in dezelfde periode 34 aanvragen ingediend. waarvan uiteindelijk 31 gerealiseerd. Dat schiet dus dit jaar niet echt op. Het lijkt wel of de puf er compleet uit is. VOC-mentaliteit? Berusten al die mensen er soms in dat hun woning energielabel E, F of G heeft? Wonen er te veel ouwetjes die het allemaal wel best vinden zo? Ingedut?