En dan die 4 kerncentrales!

Hoera, we krijgen twee kerncentrales erbij! Wat? Twee maar? We doen er een onsje bij! En nog een! Vier halen, twee betalen dachten de uitgelaten, boerenslimme Tweede Kamerleden. Weten die lui veel van kernenergie? Wellicht hebben ze meer kennis van varkensstront en hooivorken dan van kernsplitsing. Laten we hopen dat ze het verschil weten tussen kilowatt en kilowattuur.

We zijn dus over 5 jaar met 4 kerncentrales in één klap van de problemen af: genoeg stroom om Tata Steel in Nederland te houden, genoeg stroom om geen windparken op zee meer te hoeven bouwen (dus de vissers mogen weer vissen) en genoeg stroom om alle zonnepanelen verplicht van daken af te laten rukken (zijn we die ellendige productiepieken kwijt en zijn onze mooie binnensteden gered), en ook dan nog houden we stroom over. We zijn dan helemaal onafhankelijk van welk buitenland dan ook. Slordigheden zijn de brandstof (komt uit Niger en Kazachstan, maar dat zijn vriendjes), levensgevaarlijk afval (daar hebben we Vlissingen voor, en de COVRA zorgt voor eindberging in de Peel, of we dumpen de rommel bij de Russen) en transport (je hebt voor 4 kerncentrales een paar hoogspanningsmasten nodig – weet je wat: alle leidingen ondergronds). Wie bouwt die dingen? Het Nederlandse bedrijfsleven natuurlijk. En wel in vijf jaar.

Een natte droom, jongens en meisjes van de Tweede Kamer

Bericht in EWMagazine: Vier kerncentrales erbij? Mooi plan, nu de praktijk nog.