Eindelijk, eindelijk (en je nog steeds belazerd voelen)

Wie in mijn gemeente (Leiden) duurzaam wil zijn moet geduld hebben. Erg veel geduld. Afgelopen februari kondigde de verantwoordelijke wethouder een ‘enorme verbetering’ aan van de welstandsregels, daar waar het gaat om zonnepanelen en zonneboilers. Ze deed voor alsof B&W er keihard in zou gaan (“Een zonnepaneel op elk huis!” – persmomentje). Bij het voorstel zat een voorlopige kaart. Die was een enorme teleurstelling want de helft van de potentiële daken was no-go. Vervolgens duurde het tot oktober voordat er in de gemeenteraad een voorstel werd aangenomen. Er zou op dat moment al een nieuwe kaart moeten zijn waarop pietje-precies zou zijn aangegeven welk dakvlakje wél en welk dakvlakje niet vergunningsvrij zou zijn. Die kaart was er dus niet. Nu eindelijk wel. Te bewonderen op https://kaart.leiden.nl/zonnepanelen.

Wat levert het op: alles aan de straatzijde is vergunningsplichtig (blauw). Daar mag je dus niet zomaar panelen plaatsen. Dat was vroeger ook al zo. Verbetering is dat vanaf nu aan de straatzijde onder strenge (arbitraire) welstands voorwaarden panelen mogen worden geplaatst. Een piepklein sprankje licht dus. Hoewel….. er bestaan ook de regels van het Rijks Beschermde Stadsgezicht.  En die staan boven plaatselijke welstandsregels. En die regels zeggen: nee, nee, nee. Alles moet zo blijven als het is: Leiden Openluchtmuseum. Dat kan dus een aardige spagaat opleveren voor de dappere Leidse gemeenteraad: bewoners die duurzaamheid nastreven mogen vanwege de welstand wél (onder strakke voorwaarden en bij de gratie van een legioen ambtenaren) panelen plaatsen maar vanwege de regels van het Rijks Beschermde Stadsgezicht beslist niet.

Er zijn in mijn wijk een aantal oost-west lopende straten (zie plaatje). Stel je bent eigenaar van een woning aan de zuidkant. Je legt vergunningsvrij zonnepanelen op het achterdakvlak en het is genieten geblazen. Overbuurman mag helemaal niks met zijn dakvlak waar de zon op schijnt, want, tja, straatkant!. Als troostprijs mag hij vergunningsvrij zonnepanelen leggen op het dakvlak dat naar het noorden wijst.

De wethouder houdt intussen vrolijk vol: “Een zonnepaneel op elk huis, dat is de missie!”. Waarom komt ze dan met zulke bizarre regels?