De wereld op z’n kop

Energiepodium publiceerde op 16 januari jl. een artikel van Sanne de Boer. “Krijgen huishoudens straks geld om géén stroomstoring te veroorzaken?“. Sanne is als analist energietransitie bij RaboResearch expert in energiezaken voor particulieren. Ik lees haar opiniestukken met plezier en aandacht.

In het stuk beschrijft Sanne de netcongestieperikelen die ons mogelijk wachten als iedereen een elektrische auto heeft, een laadpaal, thuisaccu en zonnepanelen. Als alle laadpalen tegelijk aan zouden gaan, gaat het elektriciteitsnet geheid plat, aldus de redenering. Je moet dat voorkomen, en een van de maatregelen die Sanne voorstelt is particulieren straks geld toe te schuiven als ze het net ontlasten. Het geld daarvoor moet ergens vandaan komen. De eerste kandidaat is de grote pot, d.w.z. doorberekenen aan alle aansluitingen, ook die zonder laadpaal, elektrische auto, warmtepomp of zonnepanelen. Mensen zonder al dat gerief zullen boos worden en het niet eerlijk vinden omdat zij nota bene het net heel weinig belasten.

Wat dan? Sanne sleept de volgende kandidaten voor het voetlicht: zwaardere aansluitingen meer laten betalen dan lichtere, laadpalen en thuisbatterijen zonder vergoeding verplicht op een lager pitje zetten (uit te voeren door netbeheerders). Elk van deze maatregelen heeft financiële consequenties voor huishoudens, die bovenop de extra stijgende kosten voor netverzwaring komen.

Het aardige is dat in 2002 door netbeheerders het capaciteitstarief is ingevoerd, juist om van alle gedoe en gezeur af te zijn. Alle schapen, één kam, was het idee. De primaire taank van een netbeheerder is om service te verlenen (100% betrouwbare elektriciteitsvoorziening), niet om aan inkomensegalisatie te doen. Stroom is stroom, linksom of rechtsom. Waarom zouden we krampachtig iedereen precies op (financiële, inkomenspolitieke) maat willen bedienen met de elektriciteitsvoorziening? Onmogelijk, dus gewoon niet doen.

Hier ligt dus een grote kans voor de derde partij: de energieleverancier. Dit is een commerciële partij die stroom verhandelt en derhalve is geïnteresseerd in winstmaximalisatie (ofwel: de consument een poot uitdraaien). Sanne presenteert in haar artikel ongewild een scala aan mogelijkheden voor versterking van hun verdienmodel. Ik denk zelf aan het volgende: een thuisaccu-aansluitingsheffing, een thuisaccu-gebruiksheffing, een niet-netonlastingsheffing, een invoedcongestieheffing, een netbelastingcongestieheffing, dynamische stroomprijzen, seizoensfluctuerende stroomprijzen, seizoensfluctuerende terugleververheffing, laadpaalheffing, inductiekookheffing (want: allemaal tegelijk om 18:00 uur de piepers op de plaat), een “meer dan 1 kW vermogen rond 18:00-heffing”, noem maar op. Het is straks energieleveranciersparadijs. Heffen maar! De ACM staat buitenspel want die kan het juridisch niet bijhouden.

Sanne de Boer op Energiepodium: Krijgen huishoudens straks geld om géén stroomstoring te veroorzaken?