In het Verenigd Koninkrijk is de gans met de eeuwig jonge, gouden eieren aangeboord: Jan met de pet, hier bekend als Henk en Ingrid, Jan Modaaal, de huishoudens. Bij zo’n makke gans duw je aan de voorkant van alles door de strot, en aan de achterkant knijp je er gouden eieren uit.
Wat wil het geval: de Britten willen graag kerncentrales bouwen. Probleempje: die dingen zijn duur, zo duur dat er ergens geld vandaan moet komen als up front investering. Banken en bedrijven huiveren voor investering want kernenergie heeft geen beste geur en men wil niet beschuldigd worden van greenwashing. Dus hebben ze bedacht dat de consument maar moet betalen met een verhoging van de tarieven. een soort ODE voor kernenergie. Men noemt dat deftig: regulated-asset-based financing: ofwel: de klant betaalt nu voor wat hij straks door de strot wordt geduwd. Geniaal, toch om een tariefsverhoging voor energie voor je kiezen te krijgen voor iets wat je never ever in je huis wil hebben. Bij ons heeft Lubbers dat lang geleden geprobeerd met de Kalkar kernkweekcentrale toeslag op de energierekening. Dat plan sneuvelde, en die kerncentrale trouwens ook. De restanten van Kalkar zijn omgetoverd tot een pretpark..
bron: UK Commits to Financing Plan for New Nuclear Power Plants