Begin van het “zwarte-gat” seizoen

Nu het ’s nachts lekker fris begint te worden en de dagen grijs en grauw verlopen zie ik op mijn grafiekjes het verbruik van mijn warmtepomp gestadig stijgen en de productie van mijn zonnepanelen gestadig dalen. Het X-punt is al voorbij. In zijn boek “De reis om de wereld in 80 dagen” vertelt Jules Verne dat op het laatste traject het complete houten interieur van de stoomboot, stoelen en tafels incluis, in het gapende stookgat van de stoomketel wordt gedumpt om de boel maar aan de praat te houden. Dat gevoel bekruipt mij nu ook: alle productie van mijn dierbare zonnepaneeltjes gaat hups, de meedogenloos onverzadigbare hongerige warmtepomp in. Over het hele jaar gezien valt de balans van de huishoudelijke stroomconsumptie dankzij de salderingsregeling nog wel mee (géén gas, nul op de meter!), maar hoe dat straks moet, als ik niet meer mag salderen? In 2027 en verder is dat niet bepaald een business case voor een warmtepomp.