Puntgaaf polystyreen piepschuim

Er moet aan oude woningen zo nu en dan iets gerepareerd worden. Dat was kort geleden bij mij weer eens het geval. Klemmende deuren moesten echt hoognodig worden bijgewerkt. Bij de werkzaamheden kwamen polystyreenkorrels tevoorschijn. Uit de spouw. Die is in 1980 (!) toen ik de woning net had betrokken van top tot teen volgeblazen met die korrels. Als ik mij goed kan herinneren een papje polystyreenkorrels met een slap bindmiddel. Gaten boren in voegen en blazen maar, een dag lang! Deze koek zit nog steeds in de spouw, en kennelijk in zeer goede staat. Indertijd kostte spouwmuurisolatie mij de lieve som van 900 gulden. Buurtgenoten dachten dat ik kierewiet was geworden. Een flitsende  nieuwe auto was toch veel leuker! En ook de keuken viel in 1980 eigenlijk van ellende uit elkaar. Maar ja, een gulden kan je maar een keer uitgeven. Ik bleef uit arren moede nog een paar jaartjes langer in mijn oude roestbak rijden. De keuken werd eigenhandig zo goed en zo kwaad als het ging opgeknapt

Functioneel zijn de polystyreenkorrels zeer zeker. Door de goede isolatie-eigenschappen zakte het gasverbruik van de (indertijd) VR ketel met 400 kubieke meter per jaar. Over de 40 jaar dat de spouwisolatie er zit is er dus pak-em-beet 40 x 400 = 16.000 kubieke meter aardgas bespaard. Leuk rendementje, afgezien van de milieuwinst. Pas 20 jaar na de spouwmuurisolatie kwamen de zonnepanelen, in juni 2000. Maar over dat jubileum komende maand.