Even Reboundje spelen, of Jevonsje
Met het langzaam maar zeker langer en zonniger worden van de dagen loopt ook de temperatuur in het voorraadvat van de zxonneboiler weer lekker op (plaatje). Dat nodigt uit om heerlijk lang te douchen niet alleen vanwege de pret maar ook “want de energie is toch gratis“. Dat lange douchen, of meerdere malen per dag badderen hoef je niet te doen met een gasgestookte warmwatervoorziening want dan stoot je én behoorlijk wat CO2 uit én het huishoudbudget lijdt schade op.
Zoiets als lekker lang luxe in bad gaan want de energie is toch gratis” noemt men het ‘rebound effect’, ofwel het ‘Jevons effect’ genoemd naar de Engelse econoom William Jevons (1835-1882) die de eerste was die de paradox beschreef dat technische vooruitgang (bijvoorbeeld energiebesparende technieken) niet het volledige gewenste effect (besparing) opleveren maar soms het omgekeerde omdat door de verbeterde techniek de vraag ernaar enorm toeneemt. Ik sta langer onder de douche “want de energie is toch gratis“, maar ik verbruik toch stiekem meer gas als ik er een gewoonte van maak vanwege de naverwarming van het douchewater én ik verbruik uiteraard meer water.
‘Rebound’ geldt ook voor zonnepanelen. Omdat de zonne-elektriciteit overvloedig is en gratis (de rekening van de PV installatie is 20 jaar geleden betaald, wie maalt daar nog om?) heb ik de neiging om mijn computer de hele dag maar aan te laten staan, “want de energie is toch gratis“. en over 2 jaar: “anders lever ik toch maar voor noppes terug, meneer Wiebes!”. Grappig, dat we de neiging hebben om kostbare hulpbronnen gemakkelijk te verspillen, “want het is toch gratis of goedkoop“, gemak of eigenlijk uit een soort rancune (casus William Jevons Wiebes!).