Mijn weerstation rapporteerde vanochtend dat in de afgelopen nacht de buitentemperatuur hier in Leiden was gezakt beneden 12 graden terwijl de luchtvochtigheid was gestegen tot boven 95%. Een koude nacht dientengevolge met veel dauw. Toen ik de gordijnen openschoof bleken alle ramen beslagen. Ik herinner me dat ik als klein kereltje poppetjes en huisjes in de fijne vochtdruppeltjes op beslagen ramen van het ouderlijk huis tekende. Aan de binnenkant! Het verschil tussen vroeger en nu is het glas. Bij het enkelglas in het ouderlijke huis (U=5,8 W/m2/graad) verdween warmte rap van binnen naar buiten waardoor de ruiten steenkoud werden en vocht uit de woonruimte erop besloeg. Grote, heetgestookte cv-radiatoren meteen onder de vensterbank moesten ervoor zorgen dat de ramen niet besloegen. Warmte ging linea recta door het glas naar buiten!
Bij dubbelglas, en in mijn geval HR++ glas (de gele pijlen in het plaatje geven de luchtspouw aan) (U=1,1W/m2/graad) koelt het glas van het buitenste blad sterk af zodat bij hoge luchtvochtigheid in de buitenlucht er waterdamp op condenseert, net als bij een auto de voorruit aan de buitenzijde beslaat. Het binnenste blad blijft warm zodat aan die kant nooit vocht uit de woonruimte zal neerslaan. Er bevindt zich geen radiator [meer] onder het raam omdat we lagetemperatuur vloerverwaming hebben.
Alles komt neer op natuurkunde met als ingredienten waterdamp en dauwpunt. Vroeger rotten kozijnen weg vanwege condens. Met HR++ glas is dat euvel verleden tijd, plus HR++ glas heeft een 5x zo betere wamteisolatie als enkel glas. Dat tikt aan, zeker als het hele huis van top ot teen voorzien is van dat soort glas. Nadeel: beslaan aan de buitenkant. Nu moet ik naar buiten om poppetjes te tekenen. Wordt dat ijs krabben straks?