Kip-Hermans-Ei-poen

Kip en ei: de industrie klaagt over hoge energiekosten. Als die kosten niet lager worden, vertragen ze of stellen ze verduurzaming uit. Grote energieslurpers treuzelen met verduurzamen dus blijft hun energie duur. AI-bazen willen hyperscalers voor hun AI projecten bouwen als ze maar een goedkoop stroomcontract krijgen. De regering moet jaren vooruitzien, en visie hebben (svp niet gaan grinniken!). Je zou dus denken dat er hard gebouwd moet worden aan windparken op zee. Daar is de goedkoopste stroom te halen, en bijna het hele jaar door. En wat besluit mevrouw Hermans, onze wakkere demissionaire minister van Economische Zaken: we streven er niet langer naar om in 2040 50 gigawatt aan offshore wind te hebben. Reden: er zou niet genoeg vraag zijn naar zo veel duurzame energie.

Vreemd dat mevrouw Hermans zich muisstil houdt over de visionaire plannen om in 2040 vier kerncentrales in bedrijf te hebben. Als de minister denkt dat er in 2040 geen vraag genoeg is voor goedkope offshore windstroom (€80/MW), zou er dan wel vraag zijn voor peperdure kernstroom (€150/MW)? We verdenken de minister derhalve van een verborgen LNG- en nucleaire agenda. Helemaal niet erg voor de minister: ze heeft een aas in de mouw: de belastingebetaler.

Dit heeft dus allemaal niets met verduurzaming en klimaatmaatregelen te maken, alleen met poen, poen poen (waarin de politieke partij van de minister uitblinkt). kans gemist. Jammer.

artikel in NRC: Demissionair minister Hermans (Klimaat en Groene Groei, VVD) schroeft de ambities voor windparken op zee terug (achter betaalmuur)

De kosten voor offshore windenergie en kernenergie zijn ontleend aan een rapport van Elzen en Geerts, Kernenergie: wel duur, niet duurzaam (2025)