Het grootste en meest spectaculaire CSP project ter wereld, de zonthermische centrale ‘Ivanpah’ van Bright Solar (max vermogen 392 MW) in de Mojavewoestijn, Californië, is onlangs met stille trom aan het net gekoppeld en levert nu stroom aan de Caifornische economie. Overmorgen vindt een openingsplechtigheid plaats. Misschien zien we Ivanpah binnekort op het TV-journaal! – bron: Austela – website van de CSP centrale www.ivanpahsolar.com
Namelijk de daken van diverse stadions die vol liggen met zonnepanelen. Bij Market Watch/Energy Ticker heeft men nagegaan hoe groen de Olympische Spelen 2014 zijn. Welnu, op het dak van het treinstation liggen zonnepanelen, en ook op het ijsstadion en op de grote ijsglijbaan voor het bobsleëen en het rodelen. bron: Market watch/Energy Ticker
Overigens is er een 360 MW thermische centrale gebouwd om de 340 MW elektrisch vermogen dat het olympische feest nodig heeft te kunnen produceren. Gazprom is een van de sponsors van het sportfestijn, dat zegt genoeg, dunkt mij (zie European Energy Review).
Vandaag stond namelijk in de bijlage ‘Opinie & Debat van de NRC een paginagroot ingezonden stuk van Richard Tol tegen duurzame energie onder de titel “Leer van het mislukte Duitse energieplan“. Proeft u het tendentieuze? Die Duitsers met hun windmolens en zonnepaneeltjes zijn door de heer Tol dus bij voorbaat al afgeschreven als “mislukt’. Richard schrijft wel meer van degelijke opiniestukken, maar het is mij een raadsel dat een uitgesproken kwaliteitskrant als de NRC er weer eens in trapt. Het lijkt wel een echo van het verhaal van Don Quichote Wiegel, met even zwakke dan wel verkeerde argumenten: het waait niet altijd, zon schijnt niet ’s nachts en dat soort algemeenheden. Daar zijn al lang legio oplossingen voor. Een nieuw argument is “gas is duur, dit komt omdat men in Europa treuzelt met het toestaan van schaliegasboren”. Nee maar, we moeten Nederland veranderen in Fakir-land om verder te gaan op de heilloze weg die we met aardgas zijn ingeslagen: meer van hetzelfde in de wetenschap dat ook dat nieuwe stukje roofbouw eindig is. Bovendien boor je niet naar schaliegas zonder dat het geld kost. De claim dat schaliegas goedkoop zou zijn is op z’n zachtst gezegd boterzacht. Alternatief is om meer aardgas bij de heer Putin te kopen, maar dat zegt Richard wijselijk niet.
Kortom, een heleboel ergernis, en vooral de vraag” doen we het in Nederland met onze 4% duurzaam opgewekte stroom dan zo fantastisch beter dan de mislukte Duitsers met hun 25%? Bah, er zijn momenten dat je je abonnement op de krant wil opzeggen.
Enfin, leest u eens hoe Henk Daalder in zijn blog er over schrijft.
Vanaf 6 januari j.l. kunnen inwoners van Utrecht 500 euro subsidie krijgen als ze een zonneboiler aanschaffen. Er ligt € 100.000 klaar, dus dat is goed voor 200 Utrechtse slimmeriken die op die manier en het milieu een handje helpen en hun eigen energielasten willen verlagen. Haast u want pot leeg = einde subsidie. De subsidie is aan te vragen via het digitale loket van de gemeente Utrecht. bron: Natuur- en Milieufederatie Utrecht
Met de tips van gisteren achter de hand en met een prettig zonnetje aan de hemel om terugleveren ook werkelijk mogelijk te maken ging ik aan de slag met de Conradmeter waar ik het gisteren over had. De”winnende combinatie” bij deze meter bleek het verwisselen van de zwarte en de bruine draad. Dus: aansluitingen 1 en 3 verwisselen en de meter fungeert als teruglevermeter. Dit houdt in dat als de zonnepanelen terugleveren het wieltje van de ferrarismeter naar rechts draait en het telwerk oploopt. Zo hoort het ook, nietwaar! De commentatoren Jan Workum, Olilaf en Maurice hebben de gouden tip verschaft. Dank, heren, dank.
Dat deze meter iets anders moet worden aangesloten dan het schema dat u ziet op de pagina “tweedehands” op deze website komt vanwege de speciale stekker die Conrad met deze meter meelevert. Die stekker is in feite een vernuftige combinatie van een stekker en een contrastekker.
Mijn collega die deze meter had gekocht is u allen dankbaar en kan vanaf nu zijn geproduceerde kilowattuurtjes zien oplopen.
Hartelijk dank aan alle commentators voor alle behulpzame suggesties. Morgen, als er hopelijk weer een zonnetje schijnt, ga ik weer fris aan de slag (doos met stoppen bij de hand, haha).
Een goede collega van me had zonnepanelen gekocht en wil daar een mooie nostalgische ferrarismeter aan hangen om de kilowattuurtjes productie te tellen. Hij bestelde bij Conrad een wisselstroom tussenmeter (bestelnummer 622508-89) (catalogusprijs euro 22,99) die prompt aan huis werd afgeleverd. So far so good. Maar nu het aansluiten. Aan de meter hangt een snoer die eindigt in een opzet stekker. Stekker in het stopcontact, stekker van de omvormer in de Conradstekker, even kijken of het zonnetje schijnt en ja hoor, de meter begon te draaien. Maar wel de verkeerde kant op! Collega belde mij op of ik er wat aan kon doen.
De bewuste ferrarismeter heeft aansluitingen genummerd 1 t/m 6. De stekker zit aan aansluitingen 1 (zwarte draad), 3 (bruine draad) en 4 (blauwe draad).
Ompolen leek een makkie: aansluitingen 3 en 4 verwisselen, en draaien maar. Maar zo werkte het bepaald niet. Zodra de stekker in het stopcoontact werd gestoken ging de zekering in de meterkast door. Wat nu? ref. tussenmeter bij Conrad
Zo’n zonovergoten dag als vandaag inspireert mij om een wandelingetje te maken om te observeren hoe andermans panelen het doen. Niet iedereen is zo gelukkig dat zijn panelen in midwinter volop zon vangen. Kijkt u eens naar het plaatje. Dit is een nogal extreme situatie. De foto is gisteren geschoten rond 14:00 uur. De eigenaar van dit pand heeft vorig jaar drie grote zonnepanelen op zijn bescheiden huisje laten monteren. Het huisje staat op de hoek van de Kraaierstraat en de 1e Binnenvestgracht in Leiden, ooit een eenvoudige textielarbeiderswijk “Haver en Gort”, pal achter het statige Plantsoen. De steegjes van de Haver en Gortwijk staan vol schattige kleine wevershuisjes. Op het Plantsoen daarentegen staan de grote, statige herenhuizen van de notabelen van Leiden: notarissen, hoogleraren, geslaagde zakenlieden. Rechts ziet u nog net de muur van zo’n patricierswoning. De huizen van het Plantsoen nemen in de winter alle zon weg voor de optrekjes aan de Binnenvestgracht. De eigenaar van deze zonnepanelen moet nog een paar weekjes wachten voordat zijn panelen beter gaan produceren. Pech, pech, pech. Een onbedoelde erfenis van de tijd van de klassenstrijd.
Zo nu en dan bezoek ik de website www.co2now.org. Op deze site wordt de wereldwijde gemiddelde CO2 concentratie in de atmosfeer bijgehouden. Men baseert zich op metingen die de Amerikaanse overheidsdienst NOAA (National Oceanic and Atmospheric Agency) verricht op de top van een hoge berg (Mauna Loa) op Hawaii. De curve die men publiceert op www.co2now.org liegt er niet om. In de laatste 25 jaar is de hoeveelheid CO2 in de aardatmosfeer gestegen van 350 ppm naar bijna 397. Let op dat 350 ppm als veilig wordt beschouwd.
Het grafiekje dat ik heb geleend van www.co2.org laat zien dat er per jaar 2,5 ppm aan CO2 emissies bij komen.
We zitten nu op bijna 397 ppm en dat betekent bij extrapolatie dat we bij onveranderde omstandigheden in 2015 door de grens van 400 ppm gaan breken. Dat benauwt me, en ook het gegeven dat de curve niet lineair is, niet de neiging heeft om af te vlakken maar zelfs om te versnellen. En intussen glimlacht onze minister van Economische Zaken bij het zien van zijn gasverkopen en glimlachen de bazen van energiebedrijven omdat ze zo lekker goedkoop kolenstroom kunnen afzetten. Ikzelf ben geneigd om er nog een zonnepaneeltje bij te gaan zetten. Die grafiek móet afbuigen, anders houden we het niet droog.
bron: www.co2now.org
Met 9,8 kilowattuur productie van de originele 6 zonnepaneeltjes uit 2001 is de afgelopen januari beter dan het jaar 2008, maar slechter dan alle andere jaren van hun bestaan. Gelukkig wordt veel goed gemaakt door een zeer lage behoefte aan verwarming. Gauw vergeten en op naar hogere prestaties in februari.